Een meueudag vandaag.

Vandaag was het, zoals mijn dochter dat noemt, een Meu-eu-dag zo’n dag dat je helemaal nergens zin in hebt. Alleen maar hangen, krantjes lezen, liggen en meu-eu kreunen.
Ik weet niet of het aan het weer lag. Tenslotte was het prachtig weer en alles buiten is van zo’n jonge schoonheid dat je soms van ontroering iets moet wegslikken. Maar toch wilde het oude lijf maar niet op gang komen. Meueu…Spierpijntjes, bottenpijn… weet ik veel pijn. ;-(
Chàgrijn.
Vanmorgen al laat wakker geworden en opgestaan, duurde het uren voor ik me toonbaar gemaakt had. Voordien had ik wel een ochtendmailtje naar mijn mailgroep gestuurd en de digitale krant gelezen. Hoofd op mijn handen, ellebogen op tafel van lamlendigheid. Mijn hoofd was te zwaar.
Trek in eten was ook minimaal, maar dat kan bij mijn ronde vormen geen kwaad. En ik had medicijnen moeten ophalen bij de apotheek, glad vergeten.

Nou hoop ik maar dat het herkenbaar is voor anderen. Dat ik hiermee geen uitzondering ben..
Nee, voor maandelijkse vrouwenkwaaltjes ben ik al veel te oud. En het weer was uitzonderlijk mooi. De luchtdruk ook.

De rest van de dag heb ik in gepast nietsdoen doorgebracht dus. Een half uurtje gelegen, maar Poes vond dat niet passen dus die werd lastig, zodat ik wel moest opstaan. Hoe de dag verder is gegaan weet ik niet eens…..Wel wat brieven geschreven, en naar de brievenbus gebracht, dus echt wat aan tafel gehangen. Jasses, De gehele dag. Als ik had moeten werken had ik me ziek gemeld..
Lekker even zeuren over mezelf. Wat ik nooit doe. Maar vandaag wil het niet…

Ik neem me voor morgen met een sterk en goed positief gevoel de dag te beginnen. Lekker douchen en een lekker geurtje opdoen. En na het normale ontbijt mijn schoenen aan te trekken en erop uit te gaan. Pijntjes en meueu of niet. Er is buiten de deur zoveel te genieten. En er zijn genoeg bankjes en terrasjes om te gaan zitten onderweg, als het niet tè gemakkelijk gaat.

En morgenavond wil ik een positief verhaaltje kunnen schrijven.
En iedereen mag me daaraan houden.