In mijn minituintje

groeit van alles.

En er kan nog meer bij, dus ik ben er nooit klaar mee. Het tuintje zelf ligt vol met gezaaid goed dat nog niet erg vlot opkomt. De paar ministruikjes staan er wel goed bij.

Maar er staat wel veel op het terras. Een enorme aardbeienplant bij voorbeeld, vol bloemetjes en jonge beloftes van aardbeien. Er staat Oost-Indische kers op te komen. En de flox groeit als kool. Maar bloeit en geurt pas over een poosje.
Er staat munt en rozemarijn en tijm en basilicum… De struikjes avondjasmijn staan er goed bij en geuren weer overweldigend, de sering is bijna uitgebloeid, maar de miniroosjes van een paar jaar geleden zijn uitgegroeid tot een gloeiend rode klimroos. Er staat een pot roze tuin-anjertjes en de rond pot buxus moet, net als de budleia nodig gesnoeid worden, maar wanneer.. Die staan er niet zo goed bij, de budleia is een hoge boom geworden, maar er zitten nog steeds geen bloemknoppen in.
Er is meer dat het niet zó goed wil doen. De kruisbes bijv.. De Stevia lijkt dit jaar ook minder zoet geworden. Maar de paar afrikaantjes, tegen ongedierte geplant, kleuren de boel in de jonge nacht wat op, want het meeste moet nog opkomen. Van alles wat dus, geen keurig tuintje maar allerlei dingen waar ik apart van kan genieten.
De geurige planten maken van dit allegaartje van een paar vierkante meter een heerlijke plek om de avond door te brengen, maar ik ben geen avond-tuinzitter. Hoop alleen dat al die heerlijke geuren ook opstijgen naar mijn bovenburen die geen tuintje hebben. Wel staan mijn tuindeuren open, en af en toe loop ik even naar buiten om een neus vol geur te halen.
Buiten is het donker en de lucht is nog warm, een zwoele meinacht zonder maan.

Nog een weekje, dan is deze mei ook weer voorbij. De winter was zacht, de regen overvloedig, en de weken van mei heerlijk zonnig. Je zou denken dat er dan oerwouden zouden opschieten.
Alles is heerlijk fris groen, nog niet het vermoeide en donkerder groen van de hoogzomer. Maar het lijkt wel alsof de stadse natuur, net als de mensheid, moet wennen aan de klimaatverandering – er misschien nog steeds niet in gelooft. Of wil geloven.

Echt veel ongedierte heb ik nog niet gezien, dat zal nog wel komen.
Een paar zieke bomen in het straatbeeld, maar hier bij mij is alleen de heel erg oude kastanje niet genezen te verklaren. Die staat nog wel even heel zielig te zijn voor er euthanasie op hem gaat worden gepleegd. Hij is al geamputeerd van zijn hoofd-takken, maar dat heeft niet geholpen. De tweede kastanje, vermoedelijk één van de eerste nakomelingen van de oude, staat er echter prachtig bij met zijn vele kaarsjes. Of zijn het vrouwelijke bomen? Ze reproduceren wel….. ;-)

Ik zie ook amper nog kleine vogeltjes, waar zijn die gebleven? Veel duiven en eksters, een enkele kraai of kauw, maar de vogelhuisjes die ik heb opgehangen zijn onbewoond gebleven.
Kan natuurlijk ook aan de vele katten liggen, die in deze tuinen hun nachtelijk leven nogal luidruchtig leven en overdag hier onder de struiken zitten. Mijn katje ook ja.

Enfin, het meileven van het jaar 2008 is weer prachtig en ik hoop het zó een beetje geboekstaafd te hebben.