vandaag was het de vierde mei

Vandaag was het de vierde mei.

Een dag van herdenken. Voor veel mensen een dag om nog een keer alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te gedenken en eer te bewijzen. Voor anderen gaat het vooral om alle vervolgings- en verzetsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog. Jaren waarin veel ouders van toenmalige kinderen en hele families zijn weggevoerd en vermoord en dus nooit meer teruggekomen zijn.
En voor weer anderen, en ik hoop vooral ook op de jongeren van onze tijd, de slachtoffers van alle oorlogen van onze tijd .
We gedenken en we eren en we rouwen. Veel mensen komen daarvoor bij elkaar en beleven een plechtig en ontroerend moment. Ook wie gedwongen is thuis te blijven en voor radio of televisie dit moment moest beleven voelt dezelfde ontroering. Wij, de oudste generatie die de oorlog nog heeft meegemaakt, zijn zelf te oud om ons nog voor te nemen dat er nooit meer oorlog zal komen… we hebben onze tijd gehad. En kunnen alleen maar hopen dat onze woorden en daden een voorbeeld zijn geweest voor de generatie die we opgevoed hebben.
Er is nu echter een jongere generatie die geen enkele weet heeft. van al dit verleden van ons ouderen. En waarvan de ouders en grootouders soms ook helemaal niet in dit land gewoond hebben in die voor ons zo belangrijke en verschrikkelijke oorlog. En hun kinderen en jongeren hebben dus vaak totaal geen begrip voor onze rouw en herdenking. Hoe kunnen die ouders hun kinderen geleerd hebben dit allemaal te begrijpen en mee te voelen.…
De scholen zijn hiervoor de aangewezen plek, die de kinderen moeten leren wat vrede is. Vrede tussen volkeren en vrede binnen naties. Respect voor mensen die er anders uitzien en respect voor anders denkenden.

Want ze moéten leren dat juist dit gebrek aan respect voor anderen geleid heeft tot de verschrikkelijkste vervolging aller tijden.

En daar zijn ouders van nu en leraren op school verantwoordelijk voor. Zonder uitzondering. Het falen van die vredesopvoeding kan de lont worden voor een nieuwe verschrikking die weleens het einde van de menselijke beschaving zou kunnen inluiden. Dus de verantwoordelijkheid van deze volwassen generatie voor het voortbestaan van deze wereld is heel erg groot.