Alwéér een maandag voorbij.

De maandag is altijd een beetje bijzondere dag. Omdat Betty dan komt. Mijn altijd ondergewaardeerde hulpe, die zorgt dat ik in een schoon huisje woon.
Vandaag heeft ze extra veel gedaan, omdat ze volgende week niet komt. Tja, het is vacantietijd en ook een nooit overgewaardeerde hulpe heeft daar recht op.
Ikzelf hou me op zulke dagen dan meestal bezig met papier. Er staat een grote doos met oude papieren te wachten, die nodig leeggemaakt en de papiertroep opgeruimd moet worden. Betty gaat dan altijd wel haar gang.

Er is geen brood, geen beleg, en nog zo een en ander niet in huis. Dus na Betty toch maar als de gesmeerde bliksem (verkeerd taalgebruik) naar Appie. Waar ik bijna botste met iets heel breeds in enorme zachtgekleurde bloemen…… Toen ik opkeek bleek het een heel grote dikke vrouw te zijn in een broekpak met heel grote lichte bloemen. Dat gaf dus nog meer enormiteit dan er al was. En ik beet mijn lippen op elkaar om niet te lachen. Het gangpad in de winkel was bijna ‘bezet’….
Natuurlijk weer veel meer boodschappen gehaald dan tevoren bedacht. Ondanks mijn lijstje.

Thuisgekomen vond ik weer een heel fijne lieve brief van mijn oude vriend Paulus. Hij zou wel hier herhaald willen hebben wat hij schrijft, maar dat doe ik niet. ;-) Hij zou ook wel willen dat ik deze blogjes publiceer voor een Amsterdams krantje, maar dat doe ik ook niet.

De avond doorgebracht met van alles wat. De papieren, de email, de tv, mijn weer pijnlijke armen en benen, etc. etc..

En inmiddels is het weer dinsdagmiddag. Vanmorgen vroeg mijn bed uitgebeld vanwege de monteur voor de videofoon, die het nu gelukkig weer doet. En later door de apotheek, die weer een grote zak pillen bracht.

Het waren ‘gedenkwaardige’ dagen maar niet echt. Daarom maar een keer een heel kort stukje.