zondag 13 juli 2008

Morgen begint een nieuwe week.

Twee dagen heb ik wat panisch lopen zoeken naar een mapje met mijn id-kaart en mijn vervoerspasjes voor de ‘ziekentaxi’. Zonder die eerste kan ik strafbaar zijn en zonder mijn vervoerspasjes kon ik niet met de taxi naar mijn dochter.
Ik denk dat we allemaal weleens wat kwijt zijn. Zijn jullie dan ook in alle staten als je het niet kunt terugvinden en zelfs geen clou hebt waar je het verloren kunt hebben? Ik weet, dat het bij elkaar zat in een oud grijswit mapje en dat ik het zo zelden nodig heb dat ik ook geen enkel idee heb wanneer ik het voor het laatst in mijn handen heb gehad.
Omdat ik wel mijn klantennr. bij de hand had heb ik geprobeerd zonder pasje te mogen reizen, maar noppes hoor… Dat pasje moet erbij.
Het hele huis is afgezocht, elke (boeken)kast binnenste buiten gekeerd, alle tassen en tasjes en boodschappenwagentjes en wat dies meer zij onderste boven gehouden….. nergens te vinden.

Ik wilde dus het verlies maar aangeven bij de politie, tenslotte moet ik een nieuw identiteitspasje en nieuwe vervoerspasjes hebben. Gelukkig heb ik de oude, ongeldig gemaakte identiteitskaart bewaard, waarop mijn gegevens staan.
Maar de aangifte per computer lukte ook niet, omdat de site niet accepteerde dat ik niet wist waar en wanneer ik die dingen voor het laatst gezien had.
Het was zaterdag en dus kon ik ook geen telefonische aangifte doen. Wachten tot maandag dus. Maar dat kan betekenen dat ik naar het politiebureau moet… en daarvoor heb ik komende dagen geen tijd.
Wat een ellende. Nouja, ik had mijn uiterste best gedaan en moest het dus uit handen geven, dacht ik voor het slapen gaan. Geen zin om een blogje te maken, daar was ik nog veel te paniekerig voor.

Mijn dochter vierde vandaag haar verjaardag. Een week te vroeg, maar volgende week is ze er niet. Lekker met vacantie.
Dus ze had haar ouders uitgenodigd voor een etentje en voor gezellig bij elkaar zijn. De tijd vóór ik door haar vader zou worden opgehaald (zonder pasje geen taxivervoer dus) heb ik gebruikt om verder te zoeken. Zonder resultaat ja.
Zonder bagage zou ik gewoon met de tram zijn gegaan, maar probeer tramlijn 16 maar eens in en uit te komen met een boodschappenkarretje en een grote boodschappentas aan cadeautjes en zo.
Ik vind het leuk om allerlei kleine cadeautjes te sparen, leuke dingetjes, soms een beetje nuttig, soms een beetje tuttig, maar even vaak alleen maar leuk. Ja, haar vader geeft haar nuttige cadeaus, daar is hij haar vader voor. Moeder doet het ànders. Even feestelijk, dat wel.
Een vriend van vader reed ons. Heeft me gehaald en weer thuisgebracht en bracht ons ook naar het Griekse restaurant, waar we gegeten hebben.
Ik heb sliptongetjes genomen, maar die waren in de olie gebakken, niet in de boter. Wel zo gezond eigenlijk ja. Voor het toetje nam ik ijskoffie.
Mijn dochter een vruchtenslaatje. De anderen ijs.
Het toetje werd voor haar neergezet…tot mijn verbazing alleen wat gesneden fruit. Meer niet. Even later werd, in een oogwenk zo snel, het bordje met fruit door de bediening weer van voor haar neus weggetrokken nog voor ze haar vorkje erin kon zetten. En het kwam terug vol slagroom…. Waren ze vergeten ;-)..
De stemming aan tafel was gezellig en er werden veel herinneringen opgehaald. Andere jaren was een verjaardag altijd een echte visitedag en dit keer waren we dus met ons vieren. En dat is heel fijn soms.
Zelf wil ik op zo’n dag altijd zoveel mogelijk familieleden en vrienden bijeen halen, dat gebeurt toch maar één keer per jaar. Hoe meer zielen hoe meer vreugd is het dan voor mij. Dit keer was het meer vreugde met het (incomplete, dat wel) gezin van vroeger.

Enig nadeel was: de alcoholische bijkomstigheid. Een glaasje ouzo bij binnenkomst, een glas witte wijn bij de vis, een ijskoffie met Tia Maria en tot slot als geste van de zaak een glaasje kumquatslikeur. Heerlijk natuurlijk, prachtig van kleur oranje en precies de goede, iets bittere nasmaak van gewone kumquats. Maar alles bij elkaar een beetje veel alcohol voor deze dame, al had ik er verder geen last van. Pff, zo’n dagje is niet geschikt om te lijnen nee… en dat probeer ik nu dus wel.

Morgen is het weer een nieuwe week en dan begin ik.
Met lijnen dus.