Twee vruchtbare dagen

En ook wel plezierige dagen. Gisteren in de fietsenstalling van ons huis samen met de nieuwe huismeester alle fietsen voorzien van plakkers. De eigenaren kunnen die plakkers van hun fietsen halen, de fietsen waarvan de plakkers over een paar weken niet verwijderd zijn worden geacht geen eigenaar meer te hebben en worden verwijderd. Dat is minder erg dan het lijkt, want de afgelopen jaren zijn er nogal wat mensen verhuisd of overleden en dan blijven evt. fietsen hier staan, en hebben nieuwe bewoners geen ruimte genoeg. Vandaar. Er ging wel een heel lang gesprek aan vooraf, want natuurlijk kende hij de gang van zaken hier nog niet.

Achteraf was ik wel zo opgeladen dat ik er even tussenuit ging. Even naar de Nieuwendijk, om wat boodschapjes te halen. Voor niet-Amsterdammers: De Nieuwendijk is de oudste winkelstraat van Amsterdam die loopt van de Martelaarsgracht, bij het Centraal Station, tot aan de Dam. Een smalle, maar gezellige winkelstraat waar je alles kunt kopen wat je nodig hebt, en als je daar niet genoeg aan hebt steek je de Dam over (kijk uit met die ronde kinderhoofdjes, ze lopen verschrikkelijk, maar de majesteit wilde het nou eenmaal zo).
Enfin, Etos en Kruidvat (de drogisten) en H&M en C&A (de modewinkels) liggen daar vlak bij elkaar, dus ik was snel klaar.
Maar ik moet wat bekennen, ik heb gezondigd. Ondanks mijn ronde vormen heb ik op de terugweg een patatje gehaald, met twee kroketten nog wel. En een kleintje milkshake toe. Geen zin meer om te koken nee.

Het weer is trouwens deze twee dagen perfect geweest. Droog, zonnig en op temperatuur, eigenlijk moet ik nodig sproeien…..

Vandaag, vrijdag, was boodschappendag voor me. De koelkast is bijna leeg. Bij Albert Hein was het gelukkig niet zo druk, hoewel er buiten, in de straat, weer ladingen verse toeristen rondliepen. Veel Oost-Europeanen dit keer. Dat zijn herkenbare groepjes, vraag me niet waarom. Ze lopen in elk geval niet, zoals veel andere toeristengroepen, in de rij met vooraan een juf of meester met een plu of vlaggetje. Als die stilstaan, staat iedereen stil en om de plu of het vlaggetje gegroepeerd en kunnen andere mensen niet of amper via de stoep passeren…

Maar goed, de koelkast en de keukenkast zijn weer gevuld voor de komende week. Morgen venkelsalade met een klein stukje zeepaling.
Had ik vandaag al op het aanrecht liggen, toen mijn b.l.e.k.d. (mijn Bijzonder Lieve en Knappe Dochter) me belde, dat ze wilde komen.
Het was bij lange na niet genoeg voor twee personen, wat ik klaar had liggen, dus accepteerde ik met alle liefde haar uitnodiging om samen in het Sarphatihuis de maaltijd te gebruiken. Ook vis maar met andijvie en verse aardappeltjes.
We hebben nog een leven nodig voor we uitgepraat zijn, dus na het eten eerst lekker koffie en thee bij Bos en Lommer genomen, een wandelingetje gemaakt en thuis verder gekletst. Altijd een feest, ook al kletsen we niet altijd over feestelijke dingen. ;-)) Tja, moeders met volwassen dochters hè…
.
Dit is een heerlijke tijd van het jaar. Onze wandeling ging o.a. over de Muidergracht, waar de muren op veel plaatsen begroeid zijn met rozen. Alles bloeit er nog, alle rozen geuren nog. Er is één, een enkelvoudige en eenvoudige soort roos, die zo sterk geurt, dat Nieuwegein, waar ik voorheen woonde, er jaren geleden, om deze tijd van jaar, naar geurde. Maar de rozenhagen en –bosjes bestaan daar naar mijn beste weten ook niet meer. ;-( Ik heb er ooit een gedichtje over geschreven. Niks bijzonders, maar het herinnert me wel aan die tijd en die geur.

De eerste warme zomerregen valt
Het asfalt suist, de rozen pronken
en geuren als de lindebomen, zoet
en bedwelmend. Een eend trekt
traag een spoor door ‘t kroos.

Het carillon omhelst de stad;
de klokken strelen met luie
klanken mijn gehoor. Ademloos
moment . . . . Dit Nieuwegein, mijn stad,
ik heb het eerder nooit zó liefgehad.

Leuk, dat ik dit weer herbeleef… Want ik zou echt nooit meer terug willen.
Weg van de plek waar ik nu woon?????? Nee, voor geen goud.

Geef mij maar Amsterdam, met alles wat het vóór of tégen heeft.