Waar is die dinsdag gebleven?

Ik ben vast niet de enige die ’s morgens moeilijk op gang komt. Maar vanmorgen was het zo moeilijk, dat ik het na een paar pogingen om goed bezig te zijn, maar weer even opgegeven heb en nog een uurtje onder de deken ben gekropen. Meestal ligt zo’n heel moeizaam begin aan een plotse verandering van luchtdruk, heb ik me laten vertellen en dat geloof ik al jaren.Maar dat was dit keer geen verklaring.

Het zou vandaag volgens weer-on-line maar 18 graden worden. Dus ik vertrok naar de fysiotherapeut met mijn regenmantel aan en petje op. En verder was ik ook gekleed op die 18 graden. Het is raar te moeten zeggen dat het me tegenviel.
Want eenmaal buiten bleek het prachtig warm zomerweer (ong. 23 graden) te zijn, al zie ik overal al die grote spinnenwebben die we normaal in september tegenkomen.

De fysiotherapeut, Etienne, heeft me goed te grazen gehad. Maar het is nodig, want mijn rechterbeen gaat moeilijk doen en dat kan een wandelaar als ik niet hebben. Niets met ouderdom, maar met mijn bekken, dat een paar weken geleden gekraakt is, rechtgezet dus. De diepe spieren en zenuwen moeten weer normaal worden en dat kan niet zachtzinnig.

Maar goed, daarna toch even de boodschapjes gehaald en dom genoeg met twee linnen schoudertassen en een rugzak vol weer naar huis gesjouwd. Daar kon ik de eerste uren blijven zitten omdat ik, diabeet zijnde, geen suikertjes had meegenomen. Dus behalve een zeer pootje ook een zeer koppetje opgelopen. Dat laatste was echter na het eten weer over en toen kon de avond al beginnen. Al loop ik momenteel nog een beetje mank…. Had ik maar niet zo moeten sjouwen, inderdaad, wat je zegt…

Ik houd van met de tram gaan en boodschappen doen. Van mensen ontmoeten. En die ontmoet je dan altijd wel. Ik kan ze allemaal wel gaan opnoemen, maar laat ik het houden bij eh… de knaap die de daklozenkrant verkoopt. Eigenlijk twee knapen, broers. Die elkaar afwisselen. De een is beleefd maar hebzuchtig en kijkt altijd wat ik hem geef.. meestal een blikje bier en 50 cent van het winkelwagentje. Soms is hij niet tevreden, dat zegt hij niet maar ik merk het wel. Zijn broer, die heel aanhankelijk is en grote plannen had om te gaan studeren, verkoopt mij wèl zijn desnoods oude krantje voor twee euro. ;-) en een stuk fruit, een biertje of een flesje fris. En in de winkel kom ik vaak het hondenvrouwtje (zoals mijn huisgenoot haar noemt) tegen. Een vrolijk oud heksje om te zien, met kleurige kleertjes vol hondenharen (waar ze ook naar ruikt ) en een wilde bos vuurrood geverfde haren. Of die andere vrouw ook vriendelijk met een paar tanden minder dan gemiddeld. De caissières zijn altijd aardig voor me. Ik zou van streek raken als dat niet het geval zou zijn. Die van vandaag liet me lekker alles op mijn gemak doen, ik was toch de laatste want na mij werd de kassa afgesloten en mocht ze naar huis. Haar opvolgster was er nog steeds niet…. En ik ga altijd even bijkomen op de bank bij de uitgang. Daar zitten ook altijd wel mensen waarmee je, gewild of ongewild, aan de praat raakt. Want ‘zis iz Emsterdem men…’ hier zijn de mensen toegankelijk en gemakkelijker in de omgang dan elders.

Zo, met al die boodschapjes, dus weer naar de tram, Waar een troepje Engelsen de weg versperden door naast elkaar, druk pratend, de hele stoep te barricaderen.
Mijn beleefde vraag werd niet gehoord. Pas toen ik heeeeel hard riep: , Hèèèllo, may I pass please!!’ schrokken ze en met allemaal excuses mocht ik eindelijk doorlopen. Ja, dat zijn toeristen in Amsterdam. Bij de tramhalte zat een engels paartje druk in gesprek en die lieten mij, oude vrouw ( sóó sielug toch?) zomaar staan. Maar ik ben niet bang en heb gewoon gevraagd om te mogen zitten. En ook hier weer, met excuses: gaat u zitten alstublieft…. Wat hebben die Engelsen toch een hoop te bepraten in Amsterdam… Of was er iets bijzonders te beleven?? Ik weet het niet hoor. Maar ik was wel blij dat ik weer thuis was.

En nu is ook die dinsdag weer voorbij…..Wat vliegt de tijd toch snel om.
Waar is die dinsdag bij voorbeeld nou toch gebleven?? Over 10 minuten is het weer woensdag….