Wat voor dag was het vandaag?

Wat voor dag was het vandaag?
Ja, natuurlijk, maandag…
De vraag blijft hangen in een antwoord dat nog moet komen dus.

Eh, vanmorgen wat gerommeld, tot onvolprezen Betty kwam, vanmiddag. Dat is altijd een gezellige middag, want Betty is gewoon een gezellig en fijn mens, die ook nog hard werkt om mijn huisje schoon en plezierig te houden..
Voor een goed gesprek maakt ze altijd tijd, want Betty is een ontwikkelde vrouw die echt voor dit werk gekozen heeft. Zulke mensen bestaan nog ja.
Kortom, ze is een nooit genoeg te prijzen hulpe voor me, zonder wie ik al snel om zou komen van de rommel en het stof…. Een huisvrouw ben ik nooit geweest en nu ik minder beweeglijk ben is het nog moeilijker om het hier netjes en schoon te houden.

Alleen dat papier hè… Wie helpt me uit dat papier!! Onder het bureau staat aan de ene kant een grote hangmappenkast vol met dossiers, en aan mijn andere kant, ook onder het bureau, een grote doos met losse papieren. Daarnaast staan er op het bureau nog een aantal mappen die uitgezocht moeten worden en links van me, in de boekenkast, evenzo. Ik moet daarvan af voor het te laat is……Nouja, dan heb ik hoop ik, nog een paar jaar om daaraan te werken, dat wel.
‘Het loopt niet weg’ is een dooddoener… want liép het maar weg…;-(

Toen Betty klaar was ben ik gelijk met haar de deur uitgegaan. Want ik moest naar het Centraal Station, een maandkaart halen, En daarna ben ik nog even op de loop geweest, naar de Bijenkorf, lekker sprietsje Dior-parfum op mijn polsen laten sproeien.. en even de rollende trap naar bovengenomen, maar er was niks te zien. Niet dat er niks wàs, De Bijenkorf staat vol met mooie dingen maar wat ik zocht vond ik niet.
Twee forse zwarte mannen beletten me naar de uitgang te gaan, ze hadden dat niet in de gaten, waren druk bezig. Ik zei dus met een lachje, dat ik graag genoeg ruimte wilde hebben om de zaak te kunnen verlaten. Ze keken me aan met zo’n glazige blik van :moet je wat sister…. Gelukkig was het niet kwaad bedoeld want na een knipoog van mij, kréég ik inderdaad, nadat ze even moesten nadenken, de ruimte om naar buiten te gaan. Ach, zo’n knipoog… als je zó oud bent mag dat best en zal niemand denken dat ik iets anders zou willen dan naar buiten te kunnen gaan.

Dus snel weer in de tram en één halte verder weer uitstappen. Daar zat, op een stuk Amsterdams straatmeubilair (altijd leuk om te zien), mijn buurman Frans. Die zat even uit te rusten voor de tram kwam die hem naar huis zou brengen. Nog even gezellig staan/zitten kletsen... En toen gaan lopen over het Rokin naar Vroom en Dreesman. Het wemelde weer van de engelse jongens. Dat zijn niet de beleefdste van alle toeristen, maar als je met hen in een gesprekje kunt raken ontdooien ze toch vrij snel. Jammer dat het in de zaak zo stil was, het is er na de veranderingen veel plezieriger geworden. Maar goed, daar slaagde ik gelukkig bij het dames ondergoed. Waarmee? Gaat je niet aan hè... ;-) Beneden heb ik, omdat het inmiddels half zeven was, een schaaltje met allerlei gezonde en kant en klare groenten opgeschept, en ingepakt, een grof bruin lekker vers broodje erbij… Kon ikde groentensla thuis zó in de magnetron lauw maken. En mijn alreeds zachtgekookte eitje daarbij, niet te versmaden toch?
De tram stond op me te wachten……
Leuk idee.. Stel je voor. De tram die zou wachten vóór V&D, tot Erica klaar was in de winkel en zich verwaardigde in te stappen, terwijl een galante zwarte jongeman een hand uitstak om me het trapje op te helpen.. Maar inderdaad, direct nadat ik binnen was vertrok de tram. Lekker, een bijna lege tram, zeker extra ingezet. Maar het was al lang na de spits…. Dus het zou de laatste rit van deze tram kunnen zijn. Buiten was het nog druk. Ik bewonder altijd de elegante mooie kleedjes van de (heus en echt) geëmancipeerde meiden met een sluier. Of eigenlijk grote hoofddoek, die ze met spelden om hun hoofd winden Net als de nonnen in dit land de vorige eeuw nog deden. Beide groepen om dezelfde reden. Als teken van onderwerping aan (hun eigen, maar eigenlijk dezelfde) god. Van mij mogen ze hoor. Ik kwam ook een groepje Hindoestaanse vrouwen tegen, begeleid door een man en vermoedelijk de zoon van één der vrouwen. Schitterende kleuren, elegant om het lichaam en het hoofd gedrapeerd. Wat een mooie stad hebben we toch. Als ik denk aan al die mooie jongens en meisjes van gisteren op de Gay Parade…die hadden wat minder om het lijf, maar maken ook deel uit van deze mooie geliefde stad.
Thuis lekker gegeten, de computer aangezet, mailtjes verstuurd, telefoontjes gepleegd en het laatste uur nog gekeken naar een mooie film op Arte.
En dan nu even het dagboek bijgehouden, voor ik ga slapen.
Morgenmiddag wacht de fysiotherapeut weer op me. Eén dag vooruitkijken, méér niet .

Wat voor dag het vandaag was? Een alleszins plezierige en bevredigende dag dus.