Het was warm in de stad.

Maar wel lekker. De winkels in de binnenstad waren er niet meer op berekend dus die arme winkelmeisjes hadden het nogal zwaar te verduren. Nu ik thuis ben is het weer donker en waait het flink alsof het ergens in de buurt onweert. Maar daardoor ruikt buiten weer alles zo lekker hè, de buxus en de vlinderstruiken en de rozemarijn en de basilicum….

Ik ging voor Buurman even naar de Kruidvat in de binnenstad. Er moest iets geruild worden. Achter toch niet goed genoeg geruild ;-) maar ik ga niet nog een keer…
Van de gelegenheid dus gebruik gemaakt om mijn eigen boodschapjes ook maar mee te nemen. En even langs C&A, waar het nog steeds uitverkoop is. En mijn winterkleertjes in alle kleuren zijn ook weer binnen, voor nog geen tientje per stuk. Kan eigenlijk niet, maar ik moest wel van de gelegenheid gebruik maken hè.

De verleiding om onderweg wat te eten of te drinken heb ik weerstaan (dat dus weer uitgespaard, nietwaar?!) en ik heb meteen de tram teruggenomen.
Waar een jonge man direct voor me opstond. Ja, natuurlijk ben ik daar dankbaar voor.
Het was een heel groepje jonge mensen dat om me heen stond. En er werden onderling verschillende talen gesproken. Een hele zwarte jongen, een Indonesisch echtpaar en een paar jongeren die duidelijk uit Oost Europa kwamen. Hoezo duidelijk? Wel, eh, raar misschien, maar ik moet dan altijd aan bruinkool denken. Kweenie, maar voor mij zijn ze heel herkenbaar. In elk geval, ik keek zo eens om me heen en zei in het Engels: ‘ik voel me een vreemdeling in mijn eigen stad’ Maar wel op zo’n manier dat het meteen een aanleiding was om in gesprek te gaan. De voertaal bleef Engels.
De twee Oost-Europese jonge mannen bleken uit Hongarije te komen, evenals de zwarte jongen. Het Indonesische echtpaar trok met ze op. Ze vonden het allemaal heel leuk dat ik onderweg nog een en ander vertelde en aanwees… De man van het echtpaar had ook een verhaal. Hij had met de anderen een rondvaart gemaakt. En tot zijn verrassing – hierbij klopte hij op zijn hart alsof zijn hart van schrik oversloeg – was de kapitein van de rondvaartboot zijn oude leraar in Indonesië. Ik denk wel dat die kapitein dan heel oud moet zijn want dit echtpaar waren toch wel vijftigers… We hebben nog veel schik gehad over de uitspraak van de naam: Houtman (zo heet mijn kapper ook) Houtman is heel moeilijk uit te spreken, denk ik.
Het afscheid bij de halte waar ik uitstapte was allerhartelijkst. ;-)
Amsterdam is, zoals het gemeentebestuur wil, werkelijk de eerste echt Europese stad. Ofwel, Amsterdam is inderdaad een Wereldstad, de eerste die DE wereldtaal spreekt en ook dagelijks nodig heeft.
Maar of alles daarom tweetalig moeten worden? Amsterdam heeft al een weekblad in het engels, de Weekly. Persoonlijk denk ik dat dàt voorlopig wel voldoende is.

In de wintertijd, als regen, kou en storm hier huishouden, is de stad weer van de Amsterdammers. Dat zal niemand ontkennen. En de paar toeristen die dàn de stad bezoeken moeten niet de spreektaal uitmaken.