Wéér een oorlog.

Wanneer leren de mensen nou dat oorlog niks oplost en alleen maar slachtoffers kan maken!
Ben ik een uitzondering aan deze kant van de wereld die denkt dat oorlog maken zó primitief is. En dat oorlogvoerende landen eigenlijk volkomen geïsoleerd zouden moeten worden. Een hoge muur bouwen, zodat ze elkaar geen kwaad kunnen doen.
De andere kant ervan is natuurlijk dat burgers van die landen de enige slachtoffers zijn en zullen zijn en blijven.
En dat het van mijzelf uiterst primitief is om zo simpel over zulke vreselijke zaken te denken. Zoals ik altijd denk en gedacht heb dat alle wapenfabrieken gesloten zouden moeten worden en dat er dan geen….
Jawel, ik weet het, ik weet het… Heb er al vaker over geschreven hè… Nationalisme en testosteron. Of zo iets.
Wat ben ik blij met Europa. Al zijn er nog haken en ogen.
Toen de Verenigde Staten van Amerika geboren werden is er sindsdien geen oorlog meer tussen de staten gevoerd.
Ik hoop nog mee te maken dat we hier echt de Verenigde Staten van Europa krijgen en hier geen oorlogen meer zullen voeren zoals de afgelopen honderden jaren. Twee wereldoorlogen in één eeuw met alle gevolgen vandien is niet voor herhaling vatbaar. Jonge mensen, die nooit een oorlog hebben meegemaakt zullen dit verlangen niet begrijpen en hun kritiek op ‘Europa’ die echt wel geldig en recht uit het hart komt, zal die V.S, van Europa misschien wel doen mislukken.


Ik wil toch proberen positief en vooral bij mijzelf te blijven, anders heb ik binnenkort misschien geen lezers meer en dat zou ook niet leuk zijn.

Vanmorgen heb ik niet veel gedaan, beetje in huis gerommeld. En wat gepraat en gemaild met vrienden. Want vanmiddag was er weer fysiotherapie. En daar was ik na gisteren wel weer aan toe. Etienne heeft een soort radiogolven op mijn been losgelaten. Maar dat heeft tot nu niet geholpen.

Naar huis wandelend, op mijn zeven gemakjes, viel het me op dat er toch nog veel toeristen waren. Ik heb altijd al de neiging om mensen die kennelijk iets zoeken, of een kaart bestuderen waar ze niet uitkomen, te woord te staan in het Engels. De laatste dagen hoor ik geen andere vreemde taal om me heen. Hebben jullie het gelezen, dat Engels de tweede officiële taal van Amsterdam zou moeten worden?
Het Parool opende met een tweetalig hoofdartikel daarover…

Dichter bij huis zag ik brandweerauto’s en politieauto’s en rood-witte afzetbanden.
De patatzaak op de hoek is uitgebrand. En als ik uitgebrand zeg, bedoel ik dat ook. Eén groot leeg zwart hol is er overgebleven. De Pakistani die de zaak runnen hebben er een India’s restaurantje naast en dat is zo te zien gespaard gebleven. De familie stond beteuterd aan de overkant toe te kijken. De stank lag over de hele wijk, want een patatzaak heeft heel wat om lekker door te branden.. Je hart keert ervan om, zogezegd.
Het wordt een verloederde straat langzamerhand. Aan deze kant proberen een drogist en een sigarenzaal wanhopig het hoofd boven water te houden. Aan de overkant loopt het, op een enkele zaak na, ook leeg. Staan er minstens drie winkels te koop. En de fietsenwinkel, waarvan de eigenaar dit jaar onverwacht overleed, wordt uit piëteit voorlopig niet verkocht of leeggemaakt.

Vanavond weer met Frans gaan eten in het Sarphatihuis. Goed en simpel (meestal) en voor twee personen samen, inclusief het flesje rode wijn en het puddinkje toe, ongeveer 16 euro. Is toch te doen af en toe?
Frans klaagde dat de lindebomen niet meer bloeiden, dus niet meer zo lekker roken. Tja, mijn jasmijn en seringen geuren ook niet meer. Alleen de vlinderboom af en toe als het warm is en de zon schijnt. En dan ruik je ook de kruidenplanten en de buxus, die nodig gesnoeid moet worden…

Wat hebben we het, ondanks onze sores en onze eigen narigheid, toch goed hier. De vriendschappen en de vele mensen die het nog waard zijn om van te houden. En de relatieve (met nadruk) zorgeloosheid en onbezorgdheid waarmee de meesten van ons hun leven kunnen leven…

Stel je voor dat je nú in Ossetië, zuid of noord, in Georgië of , verder weg, in Irak woonde.