Aanvullend openbaar vevoer?

Hier zit ik, met nog steeds teveel adrenaline in mijn bloed om een plezierig verslagje te maken over vandaag.
Maar ik wil het toch proberen zo positief mogelijk te houden.

Vanmorgen werd ik rond zes uur wakker. Te warm in huis, hoewel de verwarming niet aanstond en op 18 graden stond. De temperatuur in huis was nog 22 graden, te warm voor een mens om na de werking van de slaappil door te kunnen slapen. In- en uit het bed, wat drinken, bezoekje aan de badkamer, hapje brood, weer liggen, even wegdutten en weer wakker worden….. tot om kwart over zeven de eerste werkmensen voor de renovatie van een paar woningen boven mij. Om half acht begon het lawaai en ben ik maar opgestaan en aan de gang gegaan. Het ging maar dóór: bruuuu, bruuu, bruuu, ik denk dat de muren van de appartementen glad geschuurd moesten worden… Dat ging uuuren door, tot ik mijn kop tegen de muur kon slaan.. Na ruim twee uur even naar buiten voor mijn dagelijkse praatje met Buurman, om zeker te zijn dat alles goed met hem is. Dat gaf lucht. Toen ik weer binnenkwam was het schafttijd, denk ik. Ik kon zowaar mijn eigen muziek opzetten, na een paracetamolletje tegen de opkomende hoofdpijn. Ook van de stress om dat geluid.
Een uitweg was toen ook om te gaan kijken of mijn pedicure inmiddels terug was van ziekte en vakantie…. Ja gelukkig. Ze had nog geen afspraak met me gemaakt, maar haar volgende klantje was te laat en ik kon gelukkig tussendoor geholpen worden. Dat was voor de voetjes ook een enorme opluchting. ;-))) Al is de behandeling nooit pijnloos.
Op wolkjes weer terug naar huis, waar het bruuuu bruuuu weer een aanvang had genomen. Het woningbouwbedrijf had beloofd zo min mogelijk overlast te geven, en zo snel mogelijk te werken maar ik hoop toch zo dat ze nu klaar zijn…

Om half één belde Paul aan. Koffie en cadeautjes en bijpraten… En dan merk je dat je ouder wordt. Want zoveel te praten is er dan niet meer. Je kent en begrijpt elkaar zo langzamerhand, en de dagelijkse levens zijn zo verschillend dat je aan een paar uurtjes praten niet genoeg hebt. Dus heel rustig na de koffie een dvd’tje gekeken onder het praten en rond half zes naar het Sarphatihuis, om wat te eten. Dat huis had Paul nog nooit van binnen gezien, en eten in het mooie restaurant was dus heel bijzonder voor hem.

Maar dan:
Gisteren, rond twee uur, had ik de taxi aanvullend vervoer, van Connexxion besteld voor uiterlijk half acht deze avond. Met nadruk gesteld dat hij op tijd moest komen want dat we anders te laat zouden zijn. Expres de tijd ruim genomen, want ik had kaartjes besteld voor de docu die we zouden gaan zien, en die moesten een kwartier voor aanvang opgehaald worden.
‘Mevrouw, we zullen op tijd zijn en ik wens u morgen een plezierige tijd’.

Half acht dus….met de mogelijkheid dat ze een kwartier te vroeg of te laat komen ingecalculeerd.
Maar wat er ook kwam, geen taxi. Half acht, kwart voor acht, vijf voor acht. Ik ging bellen, was al helemaal doorgeschoten: hij zou om 7 over acht komen. De chauffeur hoeft niet vooraf te bellen zei ik nog, we gaan wel bij de buitendeur wachten, dat scheelt tijd.

Kwart over acht, nog steeds geen taxi.
Toen heb ik mijn toeter tevoorschijn gehaald en een telefoontje gepleegd en die taxi afgezegd en Connexxion bedankt voor het versjtieren van niet alleen mijn avond, maar ook die van mijn gast, die speciaal naar Amsterdam was gekomen voor de documentaire die we zouden gaan zien. En dat dit de zoveelste keer was dat de taxi veel te laat kwam en dat ik het nu zo zat was en een klacht ging indienen. Wat ik ook doen zal En ik ga nooit meer met deze taxi’s in zee, want het betekent dat ik of helemaal nergens, of veel te laat kom waar ik zijn moet. Om nog maar te zwijgen over het feit, dat ze dan óók zo nodig nog zoveel omwegen moesten maken om ook nog andere mensen op te halen of af te zetten, dat een reisje met hen gewoon een gevaar was voor een oud mens met hartproblemen, zoals ik.
Je praat tegen een soepele muur. Want ze hebben een speciaal opgeleid team daarvoor. Je moet de 1 intoetsen om een taxi te bestellen, en een 2 als je taxi niet op tijd is… en dan krijg je dus dat speciale team, dat je netjes te woord blijft staan, alle begrip toont voor het feit dat je ‘kwaad’ bent, belooft dat je gebeld gaat worden om je klacht kwijt te kunnen en dat je, jawel, een formulier krijgt toegezonden om je klacht in te dienen.
Ik schuimbekte bijna en Paul trok zich terug naar de keuken. Inmiddels was de tijd dus allang verlopen dat we de kaartjes konden ophalen, en de film was al begonnen……… ik heb de taxi afgezegd.
En ga een mail met ‘hoofdletters’ sturen, met een klacht over Connexxion naar de gemeente, die eindverantwoordelijk is voor dit aanvullend openbaar vervoer. Voor ouderen en gehandicapten.
Een jaar geleden ongeveer had ik ook een taxi besteld, zou met een vriendin naar het concertgebouw gaan…. Twee uur na aanvang van het concert stond de taxi voor mijn deur. Ja natuurlijk kon hij meteen wegrijden zonder mij. Ondanks herhaald bellen, waarbij steeds gewoon gezegd werd dat de taxi onderweg was. Achteraf bleek dat hij minstens een kilometer hiervandaan rustig bij een kerk had staan wachten, een gebouw met een huisnummer gelijk aan het mijne. En dat niemand gebeld had om hem naar het juiste adres te dirigeren. Ik lieg hier geen woord van.
Aanvullend openbaar vervoer, prima. Maar dan moet het wel deugen. En het deugt niet. Voor geen meter.
Ja, ik ben nog steeds vreselijk kwaad voorlopig is dat ook niet over. Want ik weet hoe veel moeite er in den lande, bijv. in Delft, zoals ik met zekerheid weet, gedaan is en nog wordt, om dit aangepaste vervoer wèl te laten deugen.