Wel, blijkbaar is dit zo spannend, dat ik al om kwart over vijf klaarwakker was...
Poes Pika lag op het kussen naast me zachtjes te snurken. Het was eerst zoeken naar hoe nu verder, maar ik geloof dat ik dat nu gevonden heb.Buiten is het nog donker, maar een enkele vogel, nog niet de nachtegaal, zingt in zijn eentje de stilte stuk. In huis is het stil, ik schemer maar een beetje.
Het valt voor een oudere toch blijkbaar niet mee, om de juiste woorden te vinden om zoiets als dit te beginnen.
Waar woon ik? Ik woon in een gebouw met 34 appartementjes. En daar wonen alleen mensen boven de 55. Mannen en vrouwen, bijna allemaal alleenstaanden. Het gebouw heeft een geschiedenis, en ik ben trots dat ik hier woon. Maar daar vertel ik nog weleens over. Eerst maar even wennen, dat ik hier alléén aan het woord ben.....;-))
Ik heb veel lieve vrienden en vriendinnen, een fijne dochter en een fijne zoon. En verder ook niet te klagen. ;-), want redelijk gezond.
En ik ben blij met mijn status van alleenstaande, anders zat ik hier nu niet te tikken. Dan werd ik weer naar bed gesluisd.
Terwijl ik nu, net kwart voor zes, kan zeggen dat ik lekker een bakkie maak en zie of ik dan nog wat kan slapen. Het leven is spannend hoor, ook voor een seniora als ik ben.
