Een zaterdagavond om dankbaar te overdenken

Dit was dus ook de eerste warme avond van het jaar. Frans en ik hebben lekker doch eenvoudig gegeten, bij het cafeetje om de hoek koffie gedronken en later bij me thuis samen Poirot-dvd-tjes gekeken en natúúrlijk Rayman is laat...

Het is toch ook een verwarrende dag. Slechte berichten van mijn vrienden Willem, Adri en van Ad... en die brok in mijn keel is niet weg te slikken. Ad houdt vol dat het enige dat moet gebeuren is: zijn balans terug te vinden.. maar anderszijds vraagt hij of ik ermee verder kan als blijkt dat hij er straks niet meer zal zijn. In mijn geest zitten blijkbaar meerdere bewustzijns-lagen. Want enerzijds ben ik dáármee bezig, anderzijds kan ik blij zijn voor Frans die van een grote druk af is. En genieten van wat een dag als vandaag kan brengen. Zon en lente en de goede medicijnen zodat ik geen last van hooikoorts heb en mag genieten van alles om me heen. Hatsjoeoeoe!! Dat nog wel een beetje ja. :-)
Dat zijn allemaal heel persoonlijke dingen... Morgen komt er een kennisje van vroeger op bezoek, ik hoop dat ze tijd heeft om bij te praten, want ze is net zo druk bezig met 100 dingen als ik dat vroeger was.Nu, in mijn ouderdom, is er eindelijk genoeg rust in dit lijf en dit hart om niks meer te moéten... bijna niks.. En te mogen oogsten van al het moeilijke werk van vroeger.
En dankbaar ben ik voor alle vriendschap om me heen die ik nu mag ondervinden. En voor de redelijke gezondheid waarin ik verkeer. En dat mijn kinderen het goed maken... is ook zoiets. Blij met de zon, de warmte, de kleuren van de lente na zo'n maandenlange koude grijsheid waarin we allemaal moesten leven... of overleven.
En nu ga ik aanstalten maken om te gaan slapen en mooie dromen te dromen.
Een heel positief blogje maar zo voel ik me vandaag.