MAG IK OOK EEN MENING HEBBEN?

Ik ben kwaad op de redactie van het Parool, dat volop ruimte geeft aan tegenstanders van Job Cohen en het hele verhaal rond Wijnand Duyvendak uit zijn verband heeft gerukt door de gebeurtenissen niet in de geest van de 80-jaren te willen zien. Alles is in de jaren 80 gebeurd en wordt door Duyvendak nu betreurd, maar nergens lees ik daar iets over. Ook de taartgooierij op wat een feestdag voor Duyvendak had moeten zijn wordt een feestdag voor de fotografen en de redacties van de media.
Ik weet niet of het verstandig is van mij, om een andere, eigen mening te ventileren, maar ik doe het toch.
Hieronder volgt mijn brief daarover aan de redactie van Het Parool en een eerder, ingezonden brief aan Het Parool, die niet geplaatst is. Wel is volop ruimte gegeven aan Wilders en zijn partij, die roepen dat Job Cohen 'dus' weg moet.

Geachte redactie,
Omdat ik me niet kan voorstellen dat de redactie van de enige linkse (?) krant van Nederland werkelijk helemaal verrechtst is, verbaast het me te meer dat uw redactie Wilders en consorten zó ruim baan geeft in Het Laatste Woord. Ook deze rubriek valt onder de verantwoordelijkheid van de (hoofd) redactie van Parool.
Ik kan me ook niet voorstellen dat er helemaal geen schrijvers voor genoemde rubriek zijn die Job Cohen en Maarten van Poelgeest wèl begrepen en de tijdgeest van de 80-jaren herkennen in de 'misstappen' van Wijnand Duyvendak.
Het klopt niet. Want ik weet dat er wèl 'pro-brieven' geschreven zijn. O.a. door mijzelf. Waarin ik probeer de gebeurtenissen te plaatsen in de tijdgeest van die jaren 80, waar o.a. een demonstratie tegen de Kruisraketten mogelijk was.... Die zou niet mogelijk geweest zijn als er geen gegevens bekend waren geworden, hoe dan ook. Zo zijn er veel demonstraties en opstanden geweest in die jaren. In deze tijd protesteert geen enkel medium tegen het aanwezig zijn en plaatsen van atoomraketten!!
In deze tijd van geestelijke nivellering kan ik me geen grote demonstraties meer voorstellen. Ik zeg weleens: 'Het lijkt wel of ze iets in ons drinkwater doen om ons rustig te houden. ' Maar natuurlijk zijn het de media, die geen eigen gezicht meer hebben omdat ze onder grote concerns vallen en eigenlijk weinig eigens meer te vertellen hebben.
Dat uw redactie de voorkeur geeft aan deze hetze tegen Job Cohen, in plaats van het gebeurde rond Wijnand Duyvendak in de geest van de geschiedenis te plaatsen, verwondert me toch zeer. En is, de geschiedenis indachtig, Het Parool onwaardig.

..................
MAG IK OOK EEN MENING HEBBEN?

De media en de internetfora vliegen als muggen op een warme huid op mensen af die een eigen, soms afwijkende, mening hebben en daarnaar ook geleefd hebben of willen leven.

Wat ik aan kranten en tijdschriften lees momenteel hakt zonder enig begrip of kennis van de historie in op Wijnand Duyvendak, die inderdaad ook de geest van de tijd niet schijnt begrepen te hebben. Dat is dom van hem. Niet dat hij ooit een linkse activist was. Dat ‘links’ niet iets van de arbeiders was, wat ik ook ergens las, maar van de elite, is een nog grotere stommiteit van de schrijver daarvan, die ook de geest van die tijd niet begrepen heeft. Het waren de jaren van de grote akties. De jaren dat zelfs de WAO-ers en de werklozen gingen demonstreren en voor hun rechten opkwamen, geleid door gewone mede-WAO-ers en werklozen. Dat de arbeiders van de werven plat gingen. Ook zeker geen academici, dacht ik.

Het is de regering gelukt om al die opstandigheid in banen te leiden. Of we daar blij mee moeten zijn?

Nog één keer wil ik schrijven over de vermoorde Kerwin Duynmeyer als symbool van racisme. De familie wil na 25 jaar graag af van die symboliek.

Hij heette ook geen Duynmeyer, weten we nu. En hij was geen slachtoffer van racisme, maar van zinloos (?) geweld. Alsof er zinnig geweld bestaat ja… Dat weten we nú.

Begin tachtiger jaren ontstond overal opstand tegen racisme, tegen discriminatie naar afkomst en kleur en in elke stad, groot of klein, ontstonden comité’s die ageerden tegen racisme en discriminatie. En dan vooral als dat in hun eigen woonplaats gebeurde.

Ook die strijdlust is door de toenmalige regering goed de kop ingedrukt, door de oprichting van het Landelijk Bureau Racismebestrijding, dat op zichzelf natuurlijk heel goed en nuttig enzo was… maar meewerkte om de wakkere geest van die tijd te doden. Mensen die aktief waren op het gebied van antiracisme werden lastig gevallen door zowel de toenmalige BVD als het LBR, waar ze op het matje werden geroepen en te horen kregen dat ze geen aktie meer mochten voeren maar voortaan meldingen dienden door te geven aan het LBR. Dat is mij ook gebeurd ja, ik werd door ene heer Kruit of Kruyt gekapitteld….omdat ik mee leiding gaf aan zo’n groepje mensen van goede wil. Alsof we een gevaar voor de Nederlandse maatschappij waren, in plaats van mensen die die maatschappij juist actief wilden dienen.



In die jaren was de scheidslijn rechts – links nog duidelijk waarneembaar. En iedereen die binnen of buiten de kerken, actief in de maatschappij stond, was links. En dus ‘gevaarlijk’. Nu is die scheidslijn een stippellijn geworden, waarvan de stippen ver uit elkaar liggen en de kansen bieden om van links naar rechts en terug te switchen. Wat, niet alleen door de media, maar ook in de politiek, dan ook naar behoeven gedaan wordt.



Het was in die tijdgeest dat ook Wijnand Duyvendak, heel argeloos en open, een echte activist moet zijn geweest. De politie wist ervan, de BVD moét ervan geweten hebben, als ze zelfs zo’n onschuldig klein vrouwtje als ikzelf wisten te vinden…. Die voor WAO-ers werkte, antiracistisch was en actief in het kerkenleven stond… En ze wìsten me te vinden hoor.



Het is hypocrisie, vind ik, dat Femke Halsema hem nu heeft laten vallen. De voorzitter van GroenLinks in de 2e Kamer, ook zelf elitair, heeft waarschijnlijk ook zelf nooit in he actieleven gezeten?

Om nog maar niet te spreken van de horde aan fotografen die Duyvendak fotografeerde op het moment dat hij, inplaats van een feestelijke middag vanwege het boek, de afgang van zijn leven moest beleven dank zij die kinderlijke taartactie. Dat was misschien leuk in de dertiger jaren, en misschien ook voor de fotografen en hun media van nu…. Ikzelf, toch geen aanhanger van GroenLinks, vond het maar een kinderachtige en stomme actie. De hetze tegen Duyvendak kreeg er een nog viezere smaak door.

Dit is geen activisme met de bedoeling een betere maatschappij te creëren.


Zo, heb ik ook mijn eigen gevoelens hierover eens uitgebreid geschreven……..