zondag 17 oktober 2010

Impressies van Israel 1995 deel 5

25-6-95 Later
Kibbutz-hotel Lavi is een vrij luxe hotel, zoals alle hotels airconditioned.
Luiken en horren, ramen en gordijnen zijn de gehele dag gesloten. Maar de
hitte kruipt naar binnen. In Israël heerst een hittegolf.

Renate Rubinstein schreef in haar boek: 'Jood in Nederland - goj in Israël', zo voelt het ook. Ik ben en leef blijkbaar anders dan anderen, joods of christelijk.
Dat is niet erg, maar ik spreek noch de taal van Israël, noch die van
christenen. O, mijn Engels is zodanig dat ik me er prima mee red.
Maar ik had zo graag met het kamermeisje gepraat. Zij sprak echter nòch Engels, nòch Hebreeuws, alleen Arabisch. Zij moet zich met mij even onhandig en ongemakkelijk hebben gevoeld als ik tussen al die goedbedoelende en vriendelijke mensen.

Vandaag ben ik dus even alleen, zoals gezegd...even alles laten
zakken...Mijn hoofd houdt alle gebeurtenissen hopelijk vast, zoals mijn lijf nu water vasthoudt. Ik ben gezwollen, inplaats van uitgedroogd door de hitte
en de zon.

Kamer 504. Ik zit aan een bureautje; als ik opkijk zie ik mijzelf in de
grote spiegel. Links, direct naast me, de gesloten gordijnen, rechts twee
bedden met nachtkastjes. Daarnaast is de badkamer, mèt bad en luxe wastafel.
Daar tegenover een grote hang- en legkast, een grote spiegel en een
koffertafel. Achter mij een zitje. De hoofdkleuren zijn lichtbruin en
oud-roze.
Het is nu twaalf uur. De airconditioning springt aan, teken dat het binnen
warmer is dan 24 graden Celcius. Over een half uur is het lunchtijd.

Even terugdenken.
Vergelijkend de luxe hier met wat ik gezien heb…geef ik toch de voorkeur aan het guesthouse van Neve Shalom, de ietwat soberder sfeer daar ligt me beter. Waarom kan ik het gevoel niet van me afzetten dat men ‘dáár’ ook meer zichzelf kan zijn?!

In de geest de weg teruggaande is er weer de sprakeloze bewondering voor wat de joden hier verricht hebben. Van een woestijngebied, een bergachtig, stenenrijk land, weerbarstig en droog, is hier het belangrijkste land van het Midden Oosten gemaakt. Niet alleen op politiek gebied. Maar ook op het gebied van land- en tuinbouwproducten: groenten, fruit en zelfs bloemen: kibbutz Mes Ammim heeft grote kassen zoals bij ons in het Westland, ook speciaal voor voor de export gekweekte rozen..
Een prachtig gezicht al die graan-, maïs- en zonnebloemvelden daar, die plantages van olijfbomen, citrusplantages, pijnbomen en Jeruzalem-eiken. Alles met als achtergrond die lange berghellingen, de dorpjes en de nederzettingen. Daarachter weer de hoge bergen. Zoals ik vertelde (ik verval in herhalingen ;-)) het uitzicht vanaf alle wegen, maar ook vanaf alle bereden of beklommen bergen is ongelooflijk wijds en adembenemend mooi. Zeker voor mij, voor wie dit de eerste buitenlandse reis door een heuvelachtig gebied is. De vele opgravingen, alle beschermd gebied, geven een beetje inzicht in de, ook al adembenemende, geschiedenis van de duizenden jaren bestaande beschaving-op-beschaving-op-beschaving. Hier krijg je het gevoel dat Israël, van oudsher, de navel van de wereld is, de magneet èn de middelpuntvliedende kracht van moeder Aarde in zich draag…Vandaag funktioneert Israël als magneet voor joden en niet-joden, voor vluchtelingen uit Oost-Europa en Rusland, uit Ethiopië en het Verre Oosten.
Dit is zowel voor hen als voor mij, òns land, het land van onze voorouders….